Բուժումը
Բոլոր թվարկված դեղամիջոցները հնարավորություն չեն տալիս բուժել Պարկինսոնի հիվանդությունը, սակայն թեթևացնում են ախտանիշները։ Որպես կանոն, ախտանիշների նորացումից խուսափելու համար, անհրաժեշտ է բուժումն ընդունել ամբողջ կյանքի ընթացքում։ Հնարավոր է նաև ուղեղի, շարժման համար պատասխանատու շրջան էլեկտրական ազդակներով ստիմուլացնող, էլեկտրոդի մտցնումը։

Պարկինսոնի հիվանդությամբ հիվանդը

Պարկինսոնի հիվանդության և պարկինսոնիզմի, հիվանդության պաթոգենեզի վրա հիմնված, բուժման հիմնական մեթոդը, դոֆամինի նախորդ, դիօքսիֆենիլալանինի լեվոշրջանառող իզոմերի`ԴՈՖԱ, պրեպարատների նշանակումն է։ Այսպիսի դեղերի ոչ պատենտավորված անվանումը` լևոդոպա, անգլ. levodopa բառից. որտեղ DOPA `անգլիական կրճատումը համանման է ԴՈՖԱ-ին։ Այս շարքի պրեպարատներն սովորաբար արտադրվում են դեղահաբերի և կապսուլաների տեսքով և հիմնականում տաբերվում են իրարից օգնող միջոցներով և ֆարմակոկինետիկ կատարելագործմամբ։

Բացի այդ, կիրառում են L-ԴՈՖԱ-ի քայքայման ինհիբիտորներ, ինչպիսին են կարբիդոպան, բենսերազիդը։ Օրինակ` սինեմետը և նակոմը պարունակում են լևոդոպա և կարբիդոպա, մադոպարի կազմի մեջ, բացի լևոդոպայից, ավելացվել է բենսերազիդ։

 Mucuna pruriens բույսի մեջ կան L-ԴՈՖԱ- ի թերապևտիկ կոնցենտրացիաներ։

L-ԴՈՖԱ -ով բուժման հիմնական ցուցումները հաշմանդամող հիպոկինեզիան և մկանների կարկամումն է։ Որպեսզի իջեցնեն L-ԴՈՖԱ- ի կողմնակի էֆեկտները, L-ԴՈՖԱ-ն ընդունում են ծայրամասային ազդեցության ԴԱԼԱ-ի ինհիբիտորների հետ։

Դոֆամինի ագոնիստները

Դրանցից են բրոմոկրիպտինը, պերգոլիտը, պրամիպեքսոլը, ռոպինիրոլ, կաբերգոլին, ապոմորֆինը, լիզուրիդը։ Լևոդոպայի հետ համեմատած, դրանք ավելի քիչ են առաջացնում դիսկինեզիաներ և այլ շարժական խանգարումներ, սակայն ավելի հաճախ են առաջացնում այլ կողմնակի էֆեկտներ. այտուց, քնկոտություն, փորկապություն, գլխապտույտ, խաբկանքներ, սրտխառնոց։

Բ տիպի մոնոամինօքսիդազայի սելեկտիվ ինհիբիտորները

Այս խմբին են դասվում սելեգիլինը և ռազագիլինը։

Դոֆամինի նեյրոնալ հետադարձ զավթման ինհիբիտորները

Այս խմբին առաջին հերթին դասվում է միդանտինը։ Երբեմն Դոֆամինի նեյրոնալ հետադարձ զավթման ինհիբիցիայի համար Պարկինսոնի հիվանդության ժամանակ կիրառում են տրիցիկլիկ հակադեպրեսանտներ, որը արդարացված ուղեկցող դեպրեսիայի առկայության դեպքում։ Ինրպես խոլինոբլոկատորները, այս դեղերը պետք է կիրառել զգուշությամբ ԿՆՀ-ի, վեոգետատիվ նյարդային համակարգի, սիրտ-անոթային համակարգի կողմից շուրջ կոզմնակի էֆեկտների առաջացման հնարավորության պատճառով։

Կենտրոնական խոլինոբլոկատորներ

Ցիկլոդոլ, նորակին, բելազոլ։ Կենտրոնական խոլինոբլոկատորների տարբերակիչ հատկությունը դրանց ավելի շատ դողի, քան ակինեզիայի և մկանային հիպերտոնիայի վրա ազդեցությունն է. հիպոկինեզիայի արտահայտվածության և պոստուրալ խանգարումների վրա չեն ազդում։

Վիրաբուժական բուժումը

Վիրաբուժական բուժման մեթոդները կարելի է բաժանել երկու տիպի.

1. Դեստրուկտիվ վիրահատություններ։ Մինչև լևոդոպայի հայտնաբերումը լայն կիրառում ունեին։ Դրանք գլխուղեղի առանձին գոյացությունների վիրահատական դեստրուկցիան` քայքայում, էր` պալիդոտոմիա, թալամոտոմիա։ Ներկայումս .դեստրուկտիվ վիրահատությունը բուժման բավականին հազվադեպ մեթոդ է, քանի որ հետևանքների անդառնալի են, իսկ արդյունքներն էլ այնքան լավ չեն։
2. Նեյրոստիմուլյացիա։ Բուժաման ժամանակաից մեթոդն է, որը քիչ ինվազիվ նյարդավիրաբուժական վիրահատություն է։