Պարկինսոնի հիվանդությունը բավականին հաճախ բերում է թուլամտության, որն իր բնույթով «ենթակեղևային թուլամտություն է», ինչպես՝ Հենտինգտոնի թուլամտությունը։ Հիվանդների շրջանում հայտնաբերվում է նեյրոցիտների կորուստ գորշ նյութում, դոֆամինի քանակի նվազում։ Սա է պատճառը, որ թուլամտությունն, այս հիվանդության ժամանակ, բնութագրվում է կոգնիտիվ պրոցեսների ոչ թե «անբավարարությամբ», այլ արգելակումով, ինտելեկտուալ խնդիրներ լուծելու դժվարությամբ, առանց օջախային ախտահարումների։

Արևմուտքում այս հիվանդությունը հայտնաբերվում է 100.000 բնակչից 200-ի մոտ։ Թուլամտությունը զարգանում է հիվանդության ուշ շրջանում։ Որևէ բնորոշ և յուրահատուկ ախտանիշ չկա։ Թուլամտության համախտանիշը հայտնաբերվում է պարկինսոնիզմով հիվանդներից 40-ից մինչև 80%-ի շրջանում։ Թուլամտությունը, սկզբում՝ գրեթե նկատելի չէ և հիվանդները ի վիճակի են շարունակել իրենց առօրյա կյանքը։ Հիվանդության զարգացմանը զուգընթաց խորանում է նաև թուլամտությունը։

Հոգեբուժություն
Ս.Հ. Սուքիասյան, Ս.Պ. Մարգարյան
Տեղեկատվություն:  med-practic.com